despaciosa Galicia que nos levas
acochados en ti!. Lento veleno
que pon nos ollos unha cousa verde.
Lingoa que me enche a boca enteiramente
e coma un rio interno me asolaga.
Ouero decir teu nome e digo apenas
xente de terra, homes lentamente
ún por ún devocendo e sendo nada.
Galicia coma un rio que se estiña
terra de esmorecer, patria do vento
Ouero decir teu nome e digo dorna
valeira, merqullada dorna negra,
grande arado sen bois, feira sen xente,
noite que ven, enorme noite fria...
Quixera alzar meu canto coma un puño
e pór na miña voz teu nome erqueito
pero non hai ninguén para escoltarme
COMENTARIO:
En este poema habla sobre Galicia, sus gentes, sus paisajes… la ensalza sobre cualquier otra tierra, dándonos a entender que cualquier gallego debería de estar orgulloso de su tierra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario